Αγώνες για Δίκαιους Μισθούς στη μοδα: απεργια στο Bangladesh
Με αφορμή μία ακόμα μεγάλη απεργία απο τους εργαζομένους στο κλάδο της μόδας, ενας αγώνας για δίκαιους μισθούς .Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη βιομηχανία των υφαντουργικών προϊόντων στο Μπανγκλαντές.
Οι εργαζόμενοι σε αυτήν τη βιομηχανία μιλούν για αδικαιολόγητα χαμηλούς μισθούς και διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Δυστυχώς, οι ειρηνικές τους ενέργειες αντιμετωπίζονται με βία, και έχουν χαθεί πολλές ανθρώπινες ζωές.
Είναι μια σύνθετη κατάσταση που διαρκεί χρόνια τώρα, και ακόμα και η απαίτηση για μικρές αυξήσεις μισθού απαιτούν χρόνια διαπραγμάτευσης.
Ο τρέχον ελάχιστος μισθός είναι 8000 Taka, αλλά οι εργατικοί σύλλογοι παλεύουν για έναν ελάχιστο μισθό 23000 Taka. Αυτό για να διασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν μια ευημερούσα ζωή.
Αυτό δεν είναι μόνο ένα ζήτημα που αφορά το Μπανγκλαντές, αλλά ένα ζήτημα που μας απασχολεί παγκοσμίως.
Εργαζόμενοι Εναντίον Εργοδοτών σε Συγκρούσεις και Λεηλασίες
Τα 3.500 εργοστάσια ενδυμάτων του Μπανγκλαντές αντιστοιχούν σε περίπου 85% των ετήσιων εξαγωγών της χώρας, δηλαδή 55 δισεκατομμύρια δολάρια, εξυπηρετώντας διάσημες μάρκες μόδας, όπως η Levi’s, η Zara και η H&M.
Ωστόσο, οι συνθήκες εργασίας παραμένουν σκληρές για πολλούς από τους τέσσερις εκατομμύρια εργαζόμενους του κλάδου, κυρίως γυναίκες, με τις μηνιαίες αποδοχές να ξεκινούν από 8.300 τάκα (75 δολάρια).
Η αστυνομία αναφέρει ότι περίπου 600 επιχειρήσεις έκλεισαν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας απεργίας. Κάποιες επανήλθαν στις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από την απεργία, με αποτέλεσμα να λεηλατηθούν και να τυλιχθούν στις φλόγες.
Ωστόσο, συγκρούσεις ξέσπασαν στη βιομηχανική πόλη Ashulia, δυτικά της πρωτεύουσας Dhaka. Περίπου 10.000 εργαζόμενοι προσπάθησαν να εμποδίσουν τους συναδέλφους τους από το να επιστρέψουν στις βάρδιές τους.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
Για να κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της απεργίας, ας λάβουμε υπόψη τι αποτελεί μια δίκαιη και σεβαστή αμοιβή.
Διάβασε περισσότερα για το Δίκαιο Εμπόριο εδώ
Οι μισθοί, υπολογισμένοι χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογία Anker, αποτελούν παγκοσμίως αναγνωρισμένο πρότυπο για τον καθορισμό ενός αξιοπρεπούς εισοδήματος.
Αυτός ο μισθός καθορίζεται σε τοπικό επίπεδο. Λαμβάνοντας υπόψη το κόστος των απαραίτητων αναγκών όπως η τροφή, η στέγαση, η μεταφορά και η υγειονομική περίθαλψη.
Μια δίκαιη αμοιβή δεν είναι πολυτέλεια, απλά καλύπτει τα βασικά, διασφαλίζοντας ότι οι οικογένειες δεν πρέπει να επιλέγουν μεταξύ των βασικών αναγκών.
Όπως η διατροφή των αγαπημένων τους, η εκπαίδευση των παιδιών τους, η χρήση δημόσιων μεταφορικών μέσων ή η προμήθεια απαραίτητων φαρμάκων.
Ανάλογα με τον οργανισμό που πραγματοποιεί τον υπολογισμό, ο δίκαιος μισθός στη Μπανγκλαντές κυμαίνεται από 33.368 TK (Ίδρυμα Ερευνών Εργασίας της Μπανγκλαντές) έως 51.000 TK (Asia Floor Wage Alliance).
Ακόμη και με την πιο συντηρητική εκτίμηση, το συμπέρασμα είναι συγκλονιστικό. Οι εργαζόμενοι κερδίζουν μόνο το ένα τέταρτο του βασικού μισθού τους!
Μπορείτε να φανταστείτε τις δύσκολες επιλογές που πρέπει να κάνουν κάθε μέρα;
Ενώ μερικοί υποστηρίζουν ότι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται σε αυτές τις εργοστασιακές μονάδες. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουν καμία άλλη εφικτή επιλογή.
Ποιος φέρει ευθύνη;
Η απάντηση είναι αρκετά πολύπλοκη.
Τι γίνεται με τους ιδιοκτήτες εργοστασίων;
Η απάντησή τους θα ήταν πιθανότατα ότι εφαρμόζουν το νόμο και ότι αν αυξήσουν τους μισθούς, τότε απειλούνται οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών τους.
Τι γίνεται όμως με την κυβέρνηση του Μπανγκλαντές στον αγωνα για δικαιουσ μισθουσ;
Υποστηρίζει ότι αν αυξηθεί ο ελάχιστος μισθός, τότε η χώρα δεν θα είναι τόσο ελκυστική για τα διεθνή brands, που θα ψάξουν να βρουν φθηνότερες εναλλακτικές αλλού.
Και τα brands του χώρου της μόδας;
Κάποια δηλώνουν πλέον ότι θα ήταν πρόθυμα να “πληρώσουν υψηλότερες τιμές για ρούχα που κατασκευάζονται στο Μπανγκλαντές. Προκειμένου να βοηθήσουν να αντισταθμιστούν οι αυξήσεις των μισθών.
Αν ήθελαν πραγματικά να παράγουν σε μια χώρα με καλύτερα αμειβόμενους εργαζομένους, γιατί επέλεξαν αρχικά το Μπανγκλαντές;
Ωστόσο, δρούν υπο την απειλή, ότι αν αποχωρήσουν από το Μπανγκλαντές, τότε η κατάσταση των εργαζομένων θα χειροτερεύσει.
Ποιος άλλος μπορεί να μοιραστεί την ευθύνη;
Το ίδιο το σύστημα; Αναμφίβολα, είναι ένα συστημικό θέμα. Αν και μπορεί να μην είναι σαφές ποιος φέρει την ευθύνη, είναι φανερό ποιος υποφέρει τις συνέπειες. Οι εργαζόμενοι που δίνουν αγώνα για δίκαιους μισθούς, αδυνατώντας ακόμη και να παρέχουν αρκετά στις οικογένειές τους.
Η συνεχιζόμενη απεργία μπορεί να οδηγήσει σε μια μικρή αύξηση του ελάχιστου μισθού. Σήμερα, η κυβέρνηση του Μπανγκλαντές πρότεινε αύξηση του μισθού σε 12.500 τάκα. Παρ’ όλα αυτά, απέχει σημαντικά από έναν αξιοπρεπή μισθό!
Σίγουρα, πρέπει να λάβουμε υπόψη την ευημερία των μελλοντικών γενεών και το περιβάλλον. Ωστόσο, τι νόημα έχει αυτό αν δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε την κατάλληλη φροντίδα της τρέχουσας γενιάς;
Παρά τα στοιχεία εκμετάλλευσης των εργαζομένων και τα τραγικά περιστατικά όπως η κατάρρευση του Rana Plaza, θα μπορούσαν να αλλαξουν τισ συνθηκεσ.
Γιατί δεν το έκαναν;
Υποστηρίζουν ότι χωρίς την παραγωγή με τόσο χαμηλό κόστος και την προσφορά προϊόντων σε προσιτές τιμές, δεν θα παραμένουν ανταγωνιστικοί. Οι καταναλωτές δεν θα αγοράζουν και θα πτωχεύσουν.
Τι γίνεται με τους καταναλωτές;
Τα επιχειρήματα των καταναλωτών αφορούν οικονομικές δυσκολίες. Επίσης τις αυξανόμενες ανάγκες των παιδιών τους που χρειάζονται συνεχώς νέα ρούχα και παπούτσια.
Επίσης προβάλλουν αδυναμία να πληρώσουν περισσότερα ρήματα., Τονίζουν την έλλειψη χρόνου για να ελέγξουν που κατασκευάζονται τα ρούχα, ειδικά όταν όλα φαίνεται να παράγονται στην Ασία με παρόμοιες προκλήσεις.
Και οι κυβερνήσεις των εισαγώγιμων χωρών;
Ισχυρίζονται ότι η αύξηση των εμπορικών φραγμών στα προϊόντα του Μπανγκλαντές θα οδηγήσει σε απώλεια θέσεων εργασίας.
Δεν θα είναι δημοφιλείς στους ψηφοφόρους τους που θα αντιμετωπίσουν υψηλότερες τιμές ρούχων.
Οτι υπόκεινται σε σημαντικές πιέσεις από τη βιομηχανία για να δώσουν προτεραιότητα στα επιχειρηματικά τους συμφέροντα (αν και δεν συζητιέται αυτο ανοιχτά).
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
Η πρωτοβουλία “Δίκαιο Εμπόριο” (Fairtrade) και το Πρότυπο Πρόγραμμα Υφασμάτων “Fairtrade Textile Standard” στοχεύουν στη διασφάλιση δίκαιων συνθηκών εργασίας στον χώρο της παγκόσμιας μόδας.
Αυτά τα προγράμματα επικεντρώνονται στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην κλωστοϋφαντουργία, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας από τις επιβλαβείς χημικές ουσίες και των συνθηκών εργασίας.
Οι ασιατικές χώρες είναι οι κύριες κατασκευάστριες περιοχές για τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, όπου εργάζονται εκατομμύρια άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και ασφάλειας στον χώρο εργασίας. Το Πρόγραμμα “Fairtrade Textile Standard” προσπαθεί να διασφαλίσει νόμιμες αμοιβές για τους εργαζομένους και να ενθαρρύνει τη συνδικαλιστική οργάνωση.
Επιπλέον, το πρόγραμμα προωθεί τη διαφάνεια στις επιχειρήσεις, με τη συμμετοχή των εργαζομένων σε ελεγκτικές επιτροπές και την δημοκρατική εκπροσώπησή τους στην εταιρεία.
Τέλος, το πρόγραμμα αναφέρεται και σε άλλα θέματα όπως η ασφάλεια των εργαζομένων, η αποφυγή επιβλαβών χημικών ουσιών και η προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε ό,τι αφορά τις υπερωρίες.
Η πρωτοβουλία “Δίκαιο Εμπόριο” (Fairtrade) προσφέρει στους καταναλωτές κατευθυντήριες οδηγίες για την επιλογή βιώσιμης και ηθικής μόδας, ενθαρρύνοντάς τους να επιλέγουν πιστοποιημένα προϊόντα που συμμορφώνονται με τα δικαιώματα των εργαζομένων και την προστασία του περιβάλλοντος.
Έπιλέγοντας ένα προϊόν δίκαιου εμπορίου, επιλέγεις το προϊόν που θα καταναλώσεις να έχει παραχθεί με τρόπο που να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και με τρόπο πιο φιλικό στο περιβάλλον
You may also like
Δίκαιο Εμπόριο: Πώς η Μόδα Μεταμορφώνεται σε κίνημα αλλαγής
Ξεκινάμε με το fair trade δηλαδή “δίκαιο εμπόριο”. Είνα
